Tirsa Qûnê

"Xwedê, dibêjin, ji dilopek av heyatek û ji her heyatekê dinyayek ava kiriye. Belkî jî xwedê dibêje ew nabêjin. Nabêjin kê gotiye dibêjin xwedê kiriye."

Ev weke dengekî xeybanî ji maseya li wê qoziyê hat ket kerrika guhê ez ê li vê qorziyê. Ez bi derbekê girnijîm. Bûm perwane. Min dûmana cixarê li xwe gerand, piffî hewa kir. Di nav de wenda nebûm. Çimkî hê ciwan im, li ser xwe me. Dûxana meyxaneyan çiqas pir be jî meriv li gor wê xwe bêhtir dibîne. Bila kes derewan li bedena xwe neke û nebêje "wenda dibim di dûyê cixarê" û 'hesret kêm nabe' nizam çi. Min heta vê roja 'emrê xwe bi çar keçan re da û sitend, navê her çaran jî Hesret bû. Tenê bi vî awayî ti carî kêm nebû hesret. 'Hesret(a)ên min mezin bûne' niha, bûne xwedî zarok. Pir şikir dikim ew zarok ne ji min in. Ne min ava xwe ti carî bi ser laşên wan de berda û ne wan ji çavan dilopek hêsir bo min rijand. Tirs pere dike carna. Ez ditirsiyam. Ne ji xwedê û ne ji 'evdan. Tenê ji dilopek baran. Na ne baran. Av. Yanî avik. Hesreta min î duyem ew hesret e go tenê carekê çi ye carekê jî Hesretekê prezervatîfek bi destê xwe li min bar nekir. Ditirsiyam. Ya qul bike? Ezê çi xweliyê li serê xwe bikim? "Netirse lawo" digotin Hesretan "tiştê ji te tê tenê dilopek e, ma qe tu xwedê yî ji dilopekê heyatekê bixuliqînî?" Rast bû. Min di heyata xwe de nedîtiye dilopa duyem ji min ketiye. Ev jî bila hesreta sêyem be, yanî dilopa duyem. Nizanim min çima ev serpêhatiya xwe ji we re got, yanî 'sertê'dhatî'. Heqet min çima got? Min negota jî dibû lê tir ne wek tirsê ye carekê ji qûnê derdikeve. Tirs her tê de ye.

Dilopa avê bo te çi îfade dike? -Pozê kaniyê, çip, çip, çip. Bo te? -Serê kîr,  tirsa qûnê, tirsa qûnê, tirsa qûnê. Xwedê ji her qûnekê re tirsek, ji her çongekê re qudûmek çêkiriye û gewdeyê însên li ser edilandiye dibêjim. Hevalê min dikene" "me li ser kiriye dêmeg" dibêje. Ez di xwe de digrim, nakenim.