Berxwedêr

Derketim. Di nava herdu lêvan de cixare. Berî li quble. Yê min li rojhilat. Bayê pêşîn duxan kişand û ber bi bakur de firand.

-Apo, erebe kengî bi rê dikeve?

- Di pêncan de. Yanî şeş kêm şêşt deqe û çar jî zêde şêşt. 

- Baş e. Pêşî vala ye? 

- Dawî jî vala ye.

- Dawî jî vala be pêşî tewtew vala ye. 

- Birazê, erebe vikîvala ye. 

Rêwî me. Zêviyên geniman çendek berê li dar bûn. Mişmiş kesk bûn. Ger hebûna niha zer bibûn. Mîratan îsal tunebûn. Di nav pirêzeyên genim û di ber siya darên mişmişan re derbas dibim. Li derekê disekine şufêr. Bêhna axa avî tê. Piştxilusek destê xwe ji çavên xwe re dike sîh. Xwe di bin guliyên daran re diqelizîne. Min nasdike. Dikene. Diranên zêr dibiriqin. 

-Ho xwarzî, tu dikî bi ku de biçî? 

- Diyarbekir xalo. 

- Baş e. Zû here, dereng venegere. 

- Waa xalo! Tu li vir çi dikî? 

- Darên bê mişmiş av didim. 

- Bereket be xalo. 

Destê xwe di camê re bilind dikim, weke destên oxirê, bi rast de dibim, bi çep de vedigerînim. Germ e. Binçengên min xwêdan da ye. Camê datînim heta nêvî. Bayê çemî li nav tilîyên min dide. Dirêjî ba dibim. Zevt nakim. Pinpinîkek hewka bi bêvila min re dişeqite. Kelmêşek li sipîka çavê min dikeve. Difirkînim, derdikeve. Destê min bi ba re hê dilîze. Bêhtir dirêj dibim. Vê carê wek zevt dikim. Dolmîş di ber qemyonekê re derbas dibe. Piyê min ji enîşkê berjêr bi xwe re dibe. Hew carekê dileqim. Xwîn dipijiqe ser sipiya dolmîşê. Ji enîşkê berjêrtirê min li rex pirêza genim tevdilive. "Ûfftt, pit kir law!" dibêje şufêr. 

Wê berêvarê, wiha bi du destan çûm, bi dest û nîvekî vegeriyam. Nîvê min hê li rex rê ye, nîvê din hê di ber xwe dide. Berxwedêr e.