Jinikê kitêb di cîh de bernixwûm danî ser çonga xwe. Li çavê Mêrik nerî. Mêrik huş bû. "Tu tiştekî nabêjî qey?" got Mêrik. "Tu têra me herduyan axivî jixwe" got Jinikê. Lê weke zanibe ne tenê têra herduyan, têra cîran, gund û bajaran tev de axivî be berê xwe guherand hêla şibakê Jinikê. Serê xwe bilind kir. Bi serê xwe re jî pozê xwe. -Ji xwe re fikirî Jinik; ji hev qut nabin mîratan. Serî ne eynî serî be jî poz eynî poz e. Mîsal serê wê yê vê sibehê û yê berêvara aniha ne yekserî ne. Sayîl bû. Fireh bû. Dinya di nava xwe de dihewand. Niha biçûk e. Hişk e. Nikare heba nîskekê jî bihewîne. Dicive ser hev. Deng bi ser de tê. Bêhtir dikişe xwe. Serê xwe yê vê sibehê ji bîr dike. Radihêje serê xwe yê nikîtop. Dike bin çengê xwe. Sivik dibe. Jê bê wê bifire. Pozê xwe datîne şûna serê xwe. Hilmekê jê distîne. Hilhhmm. Şewqa tavê dide derveyî firnikên wê. Siya kejiyê dadigere ser herdu qulan. Lêvên wê nayên bîra wê. Lê bêriya guhên xwe dike. Ne ji vî dengî re. Ji dengê avê re. Têla sazê re. Qebqeba kewê re. Ji sûsirka sûsikan re bêrî dike. Ne ji vî dengî re. Bêriya çavên xwe dike. Lê ne ji vî rengî re. Destê xwe datîne ser serê xwe. Yanî seriyê di bin çengê xwe. Hêdîka miz dide.- Hilmeke din distîne. Radihêje kitêbê. Dixwaze bixwîne. Nikare. Serî jê re lazim e. Bi destekî hewl dide seriyê xwe deyne ser sitûyê xwe. Serî ji nav dest dikeve. Digindire. Jinik li teqlên seriyê xwe dinêre. "Seriyê bê poz çi xweş dizivire" dibêje. Li lingê mêrik disekine. Mêrik nabîne. Diaxive. Deng nayê jinikê. Guh jê re lazim e. Kitêb cardin bernixwûm li ser çonga ye. Jinik dixwaze rahêje serê xwe dîsa. Lê qudûm jê re lazim e. Li kitêbê difikire. Dixwaze ew keçika bîst û çar salî be. Ew a rahişt serê xwe û çû. Ew a bû xewn û xeyal ji gund û maliyan re. Û ew a bi gur re gur, bi şivên re şivên. Dixwaze bi ya xwe bike. Bi serê xwe bike dixwaze. Neg ew bi serê wê bikin. Ne jî serê wê bi ya wan bike. "Ev serê min ê bi ya min nake, çawa ewqas sal bi ya wan kir?" dibêje. "Temam" dibêje Mêrik, "min fahm kir, tu êdî min naxwazî!" Dikene Jinik. Mêrik nabîne. Huş dibe. Radibe diçe. Gumîna derî tê guhê Jinikê. Serê wê li rastê ye hê. Dilê wê diçe qehweyekê wê êvarê. Radibe. Kitêb ji ser çongê dikeve. Daqûlî serê xwe dibe. Serî giran e, pê re nayê. Bêyî wî diçe mitbexê. Bi destpelînkê qehweyekê dikelîne. Vedigere. Li serê xwe dihulkime. Bê dev û rû dikeve erdê. Bi dev û rû radibe ser xwe. Kitêb li ser çongê. Dengê çirçirkên êvarê di guh. Devê fîncanê li ser lêvê. Qehweya ewilîn ya jiyana xwe yî duyemîn vedixwe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder